Kraków, 1962, piękni dwudziestoletni grają „brzydki” jazz. 

I było tak: »O, Boże« Stańko jest. Koniec zabawy.
(Tomasz Stańko, „Desperado. Autobiografia”). 

Tomasz Stańko (rocznik 1942), pianista Adam Matyszkowicz (rocznik ’40), kontrabasista Jacek Ostaszewski (rocznik ’44) i perkusista Wiktor Perelmuter (rocznik ’41) rzucają światu wyzwanie. Najczęściej występują w klubie Helikon przy ul. św. Marka. Grają własne kompozycje utrzymane w stylu jazzu nowoczesnego i amerykańskie standardy. Przymierzają się do fee jazzu inspirowanego koncepcjami Ornette’a Colemana.

W 1963 r. biorą udział w Wielkim Konkursie Amatorskich Wykonawców Polski Południowej. Stańko zdobywa pierwsze miejsce jako solista. Adam Makowicz - drugie. Jazz Darings ogłoszony zostaje najlepszym zespołem.

Stańko: Mieliśmy reputację ludzi bezkompromisowych. Tylko muzyka się liczyła. Jazz. (…) Razem liderowaliśmy zespołowi, ale nasza kooperacja trwała krótko. Graliśmy razem, aż Jacka wziął Andrzej Trzaskowski, mnie wziął Komeda, a Makowicza - Andrzej Kurylewicz. Tak nas rozebrano do Warszawy.

Adam Matyszkowicz światową sławę pianisty-wirtuoza zdobędzie pod nazwiskiem Makowicz.

Jacek Ostaszewski w latach 70. założy zespół Osjan, jedną z najważniejszych europejskich formacji nurtu word music. 

Wiktor Perelmuter po emigracji do USA porzuci karierę profesjonalnego muzyka.