Zrealizowane w 1973 r. eksperymentalne nagranie z udziałem perkusisty Janusza Stefańskiego oraz perkusisty i kompozytora Stu Martina. Amerykanin zagrał także na prostym syntezatorze, generującym ostry, chwilami nieprzyjemny dla ucha dźwięk. 

Materiał został w całości wyimprowizowany, bez liczenia się z wymogami czasu i formy, a muzycy przetestowali w studiu całą paletę awangardowych (i często: przypadkowych) środków wyrazu.

Płyta ukazała się limitowanym nakładzie. Na okładce widnieje jedynie logotyp Klubu Płytowego Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego i - zamiast tytułu - hasło „Biały Kruk Czarnego Krążka”.