Nagrano podczas koncertu  w Parktheater w Iserlohn w Niemczech Zachodnich, 28 maja 1972.
Podczas trwającej wiele miesięcy trasy koncertowej po Republice Federalnej Niemiec i krajach Europy Zachodniej, kwintet Stańko osiągnął szczyt artystycznych (i interpersonalnych) możliwości - podczas jego występów niemal wszystko wydarzało się spontanicznie, bez wcześniejszego planu, ale i bez chaosu. Zespolenie emocjonalno-mentalne muzyków pozwoliło kreować muzykę pełną pełną wigoru, fantazji i niezwykłej liryczności.
Ten okres działalności grupy bywa nazywanym czasem "Drewnianej muzyki" - ze względu na szczególny nacisk położony na interakcje między instrumentami zbudowanymi z drewna (kontrabas, skrzypce, perkusja, ale i saksofon, wyposażony przecież w drewniany ustnik).