Muzyka: Tomasz Stańko (1, 4, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 14); Krzysztof Komeda (2, 5); John Surman (1, 3, 13)
Jednorazowy projekt studyjny, zrealizowany w 1998 r. w nietypowym składzie instrumentalnym.
Muzyka melancholijna, starannie zaaranżowana, utrzymana w stylistyce rozpiętej między jazzem a muzyką klezmerską i latynoską. Pojawia się też muzyka Komedy.
Tomasz Stańko: Lubię Amerykę Południową. Coś mnie tam ciągnie. Fado. Specyficzny tym melancholii. Radość przez łzy. Fatum, jakaś dziwna determinacja. (…) Polski liryzm bliski jest rzeczom skrajnym. Te wierzby… Podoba mi się męskie podeście innych kultur, anglosaskie czy afroamerykańskie.